شمال نیوز: استان مازندران برابر آمار بنیاد ملی نخبگان، در جمع استان‌های پرنخبه کشور جای دارد و برابر همین آمار یکی از ظرفیت‌های پنهان استان مازندران، ظرفیتی به نام نخبگان است، افرادی که در حوزه‎های مختلف درس خواندند، پژوهش کردند، مقاله و کتاب نوشتند تا به سطوحی چون نخبگی و سرآمدی رسیدند و امروز باید از دانش و توان آنان در مدیریت بهینه استان بهره گرفت اما هیچ کدام از مدیران، تمایلی به استفاده از ظرفیت نخبگان در حوزه‌های تخصصی ندارند و دلیل آن نیز بر ما روشن نیست.

کمتر مدیری را می‌شناسیم که از وجود یکی از این نخبگان به عنوان مشاور بهره بگیرد و در  جلسات سازمانی، نخبه محترم را کنار دست خود بنشاند و از وی برای تدبیر امور سازمانی مشورت بگیرد. دلیل نخبه‌گریزی مدیران ما چیست؟ آیا مدیران می‌ترسند که نخبگان در برابر تصمیمات نادرست سازمانی و مصوبات سطحی آنان موضع بگیرند و  به‌خاطر آزادگی که دارند در برابر تصمیمات غلط کوتاه نیایند و کار  به رسانه‌ها کشیده شود؟

انگیزه برخی مدیران استانی در گریز از نخبگان و اکتفا کردن به ستایش‌های زبانی و تعارفات بیانی ، هرچه که باشد در ما چندان تعجبی را بر نمی انگیزد، حیرت ما بیشتر از سکوت و بی‌عملی بنیاد نخبگان استان است. این بنیاد نیز تنها به ارائه آمار نخبگان و دعوت از آنان در برخی همایش‌های شیک و گاهی لاکچری بسنده کرده و در بقیه اوقات سال، خواب است ! هرچند ما امیدواریم این نوشتار بنیاد نخبگان مازندران را بیدار کند.

باور ما این است که بنیاد نخبگان استان مازندران بنیادی غنی و ثروتمند است و ثروت آن نه دلار و پول بلکه جمعی از استادان دانشگاه، مردان و زنان اندیشمند و عالمانی است که در حوزه‌های مختلف دانش ارزشمندی دارند. وظیفه و تکلیف بنیاد این است که به نمایندگی از این نخبگان، مطالبه‌گری کند و اجازه ندهد این افراد با سرمایه هنگفتی که از جیب مردم استان و بودجه عمومی هزینه شد به این سطح از دانش و تخصص برسند، در اتاق خلوت و تنهایی خود فراموش شوند.

یکی از وظایف بنیاد، حمایت از این نخبگان است اما بنیاد نخبگان، حمایت را به معرفی به بانک و اختصاص تسهیلات محدود کرده، در حالی‌که  هیچ حمایتی ماندگار تر از این نیست که از توان و ظرفیت این بزرگان به نفع مردم استان استفاده شود و اتفاقاً هیچ لذتی برای یک نخبه، شیرینتر از این نیست که در حوزه تخصصی خود به مردم زادگاهش خدمت کند.  

نکته بعدی این است که «توسعه متوازن»، محصول فرایندهای پیچیده‌ای از عملکرد منطقی و عالمانه است و یک مدیر برای اجرای درست این فرایندها، به همراهی و همکاری نخبگان استان نیاز دارد، نخبگان مانند چراغی در دستان یک مدیر می‌توانند راه و مسیر صحیح را به وی نشان دهند و از این روی، مدیران باید منّت نخبگان را بکشند تا دست‌شان را بگیرند و آنان را در رسیدن به اهداف سازمانی  کمک کنند.

توسعه با سخنان زیبا و ادعاهای گزاف و حتی آمارسازی‌های ماهرانه برخی مدیران  حاصل نمی‌شود و به تعبیر یکی از مدیران بخش خصوصی استان، با این عملکرد برخی مدیران اگر اقتصاد و صنعت مازندران حرکت چشمگیری داشته باشد و استان به سمت توسعه پایدار حرکت کند، باید در برهان علیّت و ضرورت علت و معلول شک کرد !

شاید شنیدن این سخن به مذاق بسیاری خوش نیاید اما برخی مدیران دستگاه‌های اجرایی نه به توسعه استان می‌اندیشند و نه به افزایش رفاه و کاهش رنج و مشکلات مردم، این دسته از مدیران تنها به افزایش سنوات مدیریت خود می‌اندیشند و بس و در این مسیر از هیچ تلاش و کوششی دریغ نمی‌کنند و استفاده از ظرفیت نخبگان، آنان را در رسیدن به اولویت‌هایشان یاری نمی‌کند.
    
کلام آخر اینکه بنیاد نخبگان استان مازندران نیز باید از قالب یک اداره تشریفاتی که تنها کارکرد آماری دارد و سالی یک بار یا دوبار تعداد نخبگان را اعلام می‌کند و به چند نخبه یک لوح یادبود و یک هدیه می‌دهد بیرون بیاید و با شجاعت از مدیران و دستگاه‌های اجرایی حساب بکشد و توضیح بخواهد که چرا از این ظرفیت استفاده نمی‌شود در غیر این صورت نباید از نخبگان گله کند که چرا استان را ترک می‌کنند و به پایتخت می‌روند!